Gustave Le Bon (1841–1931) należy do ojców psychologii społecznej. Jego Psychologia tłumu to dzieło do dziś wyjątkowo niejednokrotnie przypominane w analizach społecznych. Jest bowiem pierwszą w historii nauki próbą psychologicznej analizy zachowań ludzkiego tłumu.
Napisana w 1895 roku książka stała się w pewnym sensie prorocza, wkrótce masy doszły do władzy to tłum doprowadził w obszernej mierze do władzy Lenina, Mussolliniego czy Hitlera. Jest oczywiście Le Bon elitarystą, tłum znamionuje w głównej mierze jako impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, przesadny w emocjach, nietolerancyjny.
Poddaje analizie czynniki mające wpływ na działanie tłumu, ocenia rolę wiecowych przywódców. Dokonuje także klasyfikacji tłumów i np. Zgromadzenia parlamentarne nazywa tłumami heterogenicznymi znacznie, opowiadając się za rządami elit.
Mimo upływu ponad 100 lat od czasu powstania Psychologii tłumu mnóstwo zawartych w niej spostrzeżeń (i ostrzeżeń) pozostaje aktualna.