Przedmiotem zainteresowania językoznawstwa diachronicznego są zmiany w języku na wszelkich jego stopniach i we wszelkich jego podsystemach. Zmiany takie zachodzą zawsze i w każdym języku naturalnym, przeróżne jest wyłącznie ich tempo.
pokaźne jest podejście do materiału językowego od strony energicznej: widzenie nie stanu, lecz ruchu, przekształcenia. Językoznawca diachronista moze badać zmiany fonetyczne, fonologiczne, prozodyczne, morfologiczne, składniowe, stylistyczne, socjolingwistyczne, pragmatyczne, etykiety językowej.
Książka omawia wszystkie najważniejsze zagadnienia metodologiczne diachronii, ilustrując je przukładami pochodzącymi z przeróżnych genetycznie i typologicznie języków. Przeznaczona dla językoznawców i studentów, zajmie także wszystkich niebanalnych się lingwistyką.