Pisma polityczne

Pisma polityczne to zbiór szkiców Karola Ludwika Konińskiego z lat 1923-1939. Tom ten skusi zapewne wielu czytelników do próby odpowiedzi na pytanie o miejsce pisarza na politycznej oraz ideowej mapie II Rzeczypospolitej.

Nie będzie to zadanie łatwe, gdyż jako myśliciel polityczny był Koniński zjawiskiem oryginalnym, osobnym, nieprzystępnym go jednoznacznego sklasyfikowania. Trudnodokładnie oddzielić w pisarstwie Konińskiego „polityczne" od „literackiego" czy „filozoficznego", zwłaszcza iż w polityce interesowały go raczej problemy niżeli ludzie, idee i sprawy a nie doraźne przetasowania i skandale.

Nie był tradycyjnym dziennikarzem politycznym, komentującym bieżące wydarzenia albo analizującym partyjne duży. Łatwiej go za to określić mianem politycznego myśliciela, a nawet moralisty. Koniński lubił zastanawiać się nad kwestiami fundamentalnymi, takimi jak nacjonalizm, władza, wojna, pacyfizm, komunizm, antysemityzm, rola elit politycznych, albo zasadność odwoływania się do przemocy i przymusu w polityce.

O wszystkim tym pisał nie z akademickiego dystansu, lecz w wyraźnym związku z konkretem, z sytuacją aktualną, ze współczesną mu Polską. Nieraz zresztą pretekstem do rozważań w istocie swojej politycznych była dlań notatka prasowa, anegdota albo… literatura, na przykład felietonistyka Boya, publicystka Nowaczyńskiego, czy Przedwiośnie Żeromskiego.

w rezultacie powstawały tak świetne, wciąż aktualne szkice jak Struktura i symbol narodu, Dialektyka nacjonalizmu czy Cesarstwo polskie.