Książka podejmuje temat poprawnie znany literaturoznawstwu – temat recepcji twórczości danego pisarza – ale w nowym ujęciu metodologicznym. Przenosi akcent z recepcji na dyskursywizowanie, a tym samym wykracza poza ramy literaturoznawstwa w stronę kulturoznawstwa, a także filozofii nauki.
W pierwszym rozdziale została przedstawiona autorska teoria recepcji, uwzględniająca narratywizm Haydena White’a i jego koncepcję Metatropów, kognitywistyczną teorię prototypu, zaimplementowaną do opisu procesów paradygmatyzacyjnych w nauce, a także zasady psychologii społecznej.
W tej części znajduje się także nowoczesne ujęcie kwestii szkolnej edukacji polonistycznej, odmienne od ujęć proponowanych przez metodykę nauczania języka polskiego. Rozdział drugi to szczegółowe omówienie tekstów krytycznoliterackich o Mironie Białoszewskim, równocześnie tych najszczególniej znanych, jak i zupełnie zapomnianych.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.