"Fajdros" zaliczany jest do grona najważniejszych i najatrakcyjniejszych dialogów Platona. Charles H. Kahn zwrócił uwagę, że jest to dialog rodzaju sielankowego – natrafiamy w nim na urokliwy portret Sokratesa, który w spiekocie dnia brodzi w chłodnych wodach strumienia, by niebawem rozciągnąć się w cieniu na trawie, nieopodal kapliczki poświęconej nimfom, wśród muzyki cykad, wszechobecnych w czasie południowego upału (C.H.
Kahn, "Platon i dialog sokratyczny. Użycie literackiej formy na użytek filozofii", przeł. M. Filipczuk, Warszawa 2018, s. 586). Według Kahna ten romantyczny opis natury pozostaje czymś nieporównanym w twórczości Platona oraz nietypowym w całej literaturze greckiej, co czyni z "Fajdrosa" jedno z literackich arcydzieł greckiego filozofa.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.