Lysis (Teologia polityczna)

Lysis jest z zasady zaliczany do wczesnych dialogów Platona, które określa się mianem sokratycznych ze względu na ich równocześnie czasową, jak i przedmiotową bliskość wobec historycznego Sokratesa. Jest on pierwszą w europejskiej filozofii i kulturze próbą systematycznego ujęcia zagadnienia przyjaźni. Przeprowadzona rozmowa nie prowadzi jednak jej uczestników do żadnych wiążących wniosków - rozważywszy osiem definicji przyjaźni, Sokrates kończy dialog słowami, w których stwierdza, iż cel rozważań nie został osiągnięty przez rozmówców:,,Można przypuszczać, iż geneza dialogu o przyjaźni była następująca: Platon po odbyciu ok. 388 roku p.n.e. Pierwszej podróży na Sycylię, gdzie zetknął się z filozofią italską, zaintrygowany wersetami Empedoklesa o obecnej w ludziach, ale niepoddającej się analizie Philotes, postanowił ułożyć dialektyczny komentarz do słów poematu sycylijskiego wieszcza. Tak powstał Lysis - pierwsza w kulturze europejskiej próba zdefiniowania pojęcia przyjaźni. Przyjaźń jest pospolitym uczuciem, które wszyscy ludzie odczuwają w sobie, a równocześnie stanowi część czegoś pokaźniejszego - przyjaźni, która jest niepoznawalna, a poprzez to niedefiniowalna. Dialog platoński poświęcony temu zjawisku nie mógł zakończyć się konstruktywną konkluzją. I właśnie dlatego tak konkretnie przemawiał do starożytnych sceptyków" - pisze autorka nowego przekładu prof. Ewa Osek. Fakt nieosiągnięcia w dialogu celu rozważań nie umniejsza jednak jego roli jako tekstu rozpoczynającego europejską refleksję nad zjawiskiem trudno uchwytnym w pojęciach, ale zarazem stanowczo pokaźnym równocześnie z perspektywy egzystencjalnej, jak i dla wspólnoty politycznej. Nowy, nigdy dotąd niepublikowany przekład tego dialogu na język polski autorstwa prof. Ewy Osek ukazał się nakładem Teologii Politycznej i Państwowego Instytutu Wydawniczego w serii,,Biblioteka konwencjonalna". Powyższy opis pochodzi od wydawcy.