Pierwsza w Polsce monografia twórczości jednego z najbardziej lubianych i typowo nagradzanych reżyserów europejskich. Jakie jest kino Almodóvara? – pyta autorka. Z jednej strony wulgarne, przejaskrawione, kiczowate i ekshibicjonistyczne, z drugiej – subtelne, ciepłe, nostalgiczne, czasem wysmakowane. I ale hiszpański reżyser lubuje się w historiach melodramatycznych, a także z pogranicza życiowego prawdopodobieństwa, a niekiedy prawidłowego smaku, jego filmy pod każdą szerokością geograficzną są odbierane jako szczere i głęboko ludzkie. Manieryzm i skłonność do przesady Almodóvara za każdym razem idą w parze z szczególnie drobiazgową psychologiczną obserwacją, wyraziście zarysowanymi portretami bohaterów i daleką od moralistyki afirmacją życia. Ewa Mazierska przygląda się kinu swojego bohatera nie tylko z punktu widzenia filmoznawcy, lecz i przez pryzmat historii, polityki i przeróżnych rewolucji społecznych i obyczajowych. Powstały w wyniku tak drobiazgowej obserwacji portret artysty wychodzi poza nieelastyczne ramy krytyki filmowej, przeradzając się w barwną opowieść o Hiszpanii ostatniego ćwierćwiecza i jej niepokornym kronikarzu.