Ponowoczesny model recepcji malarstwa barwnego pola to projekt przepisania historii ekspresjonizmu abstrakcyjnego – najistotniej narcystycznego z nowoczesnych „izmów" w sztuce zachodniej i przełamania jego kapitalistycznego impasu.
Autorka pokazuje meandrujący proces dekonstrukcji modernizmu oraz proponuje nieopowiedziane dotąd, emancypacyjne historie prac artystycznych liderów malarstwa barwnego pola: Barnetta Newmana, Clyfforda Stilla i marka Rothki.
Poszukuje ich poza stezaurowanymi, modernistycznymi ramami, z których wykluczone zostały takie emancypacyjne tematy jak: cielesność, partnerstwo, taniec, burze pyłowe (dustery), peryferie, ubóstwo czy zapośredniczenia obrazów malarskich w kulturze modnej.
przez studia przypadków dowodzi, iż istnieje sporo osiągalnych narracji historii malarstwa barwnego pola, które rzucają wyzwanie dominującym opowieściom przez włączenie współczesnych interpretacji.