Mieszkalnictwo jest zagadnieniem szczególnie ważnym w życiu indywidualnym i państwowym, gdyż sektor ten silnie oddziałuje na poziom życia obywateli i potencjał rozwoju gospodarczego kraju. Znaczenie mieszkalnictwa w życiu gospodarczym i społecznym wywołuje potrzebę, a choćby konieczność aktywnego zajmowania się tą problematyką zarówno na poziomie lokalnym i krajowym, jak i ponadnarodowym. Problemy mieszkalnictwa pojawiają się w treści dokumentów prawa międzynarodowego, które wskazują na obowiązek moralny państw względem swych obywateli w zakresie podejmowania kroków dla zapewnienia stosownych warunków mieszkaniowych, jednak rozwiązywanie problemów mieszkalnictwa następuje poprzez kształtowanie polityki mieszkaniowej w poszczególnych państwach. W Polsce założenia polityki mieszkaniowej są wpisane w ogólne założenia zarządzania państwem. Po wprowadzeniu w 1990 roku ustawy o samorządzie gminnym gminy realizują część swych zadań w obszarze zarządzania zasobami gminnymi poprzez jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, którymi są m.in. Zakłady Gospodarki Mieszkaniowej. Gminy mają instrumenty polityki mieszkaniowej, do których należą: tworzenie i utrzymywanie gminnego zasobu mieszkaniowego, rozwój budownictwa społecznego (TBS), prowadzenie inwestycji i najróżniejszego typu działań pozainwestycyjnych, prywatyzacja gminnego zasobu mieszkaniowego, wyposażenie terenów w infrastrukturę techniczną, prowadzenie remontów, termomodernizacje itp. Wszystkie te zadania zostały podane jednostkom samorządu terytorialnego, czyli Zakładom Gospodarki Mieszkaniowej. Celem prezentowanej monografii było dokonanie przeglądu proponowanych w literaturze przedmiotu podejść realnych do wykorzystania w zarządzaniu instytucjami w administracji publicznej i samorządowej, a następnie przeprowadzenie analizy stopnia zaawansowania koncepcji Zarządzania Publicznego w wybranych do badań podmiotach administracji samorządowej – Zakładach Gospodarki Mieszkaniowej w województwie śląskim.