Zupełnie świeże spojrzenie na zjawisko empatii.
OSHO przygląda się źródłom tego słowa i bierze pod lupę jego potoczne rozumienie. Niemało aktów empatii wypływa z poczucia osobistej misji i zapotrzebowania zwrócenia na siebie uwagi. Inne empatyczne działania mają na celu nie tyle pomoc innym, co wymuszenie na nich pożądanej zmiany. Odwołując się do historii z życia Jezusa I Buddy oraz filozofii Zen, OSHO wskazuje ścieżkę autentycznej empatii, która wyrasta z w środku, czerpiąc z głębokiej akceptacji i afirmacji siebie. Empatia może rozkwitać w siłę, która uzdrawia, jedynie wtedy, gdy zakorzeniona jest w bezwarunkowym uznaniu drugiej osoby i zgody na to, kim jest.