Arda wiraz namag. księga o pobożnym wirazie (Armoryka)

Arda Wiraz Namag. Księga o pobożnym Wirazie, czyli pobożnego Wiraza wędrówki po niebie i piekle - zagadkowy tekst zaratusztriański pochodzący ze starożytnego Iranu - po raz pierwszy po polsku. O autorze "Arda Wiraz namag", czyli zaratusztriańskiej "Księgi o pobożnym Wirazie" nic nie wiadomo. Czasami uważa się, że mógł to być jeden z bogobojnych komentatorów Awesty, żyjący w epoce Sasanidów (224 - 651 r. N.e.), przede wszystkim jednak przyjmuje się, iż tekst powstał dopiero w wieku IX n.e. Wskazuje na to na ogół słownictwo zastosowane w "Księdze...", i odniesienia do podboju Iranu poprzez Aleksandra wielkiego, czyli wydarzenia paralelne do zawojowania kraju poprzez muzułmańskich Arabów, którzy - podobnie jak król macedoński - zniszczyli starożytną religię mazdejską. Wszakże zaznaczyć należy, że ścisłe datowanie nie jest możliwe, bowiem najstarsza zachowana kopia utworu datowana jest dopiero na wiek XIV. "Arda Wiraz namag" opowiada o tym, jak w świątyni ognia zebrało się wyższe duchowieństwo mazdejskie i oddelegowało pobożnego Wiraza, męża jego siedmiu rodzonych sióstr, w zaświaty. Dostał się tam, przyjąwszy silny narkotyk sporządzony z konopi i bielunia. Wędrówkę rozpoczął od mostu Czinwad, stanowiącego granicę pomiędzy życiem do-czesnym, a pośmiertnym, następnie obejrzał niebo i niebiańskie rozkosze, a z nieba jego nadprzyrodzeni przewodnicy - aniołowie Srosz i Adur - powiedli go do piekła. Tu ujrzał straszliwe męki grzeszników. Po siedmiu dobach Wiraz obudził się z narkotycznego snu i opowiedział o swej wędrówce, a jego opowieść pozostała spisana.