Akcja sztuki rozgrywa się prawie w pełni na zamku króla Danii w Elsynorze (Helsingør) i początkuje się po nagłej śmierci króla Hamleta. Na tron wstępuje jego brat Klaudiusz i żeni się z wdową po Hamlecie – królową Gertrudą. Do kraju wraca z Wittenbergi syn zmarłego króla, jeszcze Hamlet. Zrozpaczony po śmierci ojca książę jest dodatkowo zgorszony innowacyjnaniem matki, która wyszła za jego stryja niedługo po śmierci poprzedniego męża (w czasach Szekspira było to uznawane za kazirodztwo). Tymczasem na zamku zaczyna pojawiać się duch zmarłego króla Hamleta. Poinformowany o tym poprzez swojego przyjaciela Horacego i oficerów straży książę spotyka się z Duchem. Ten wyznaje młodemu Hamletowi, że został zabity przez brata – obecnego króla i każe synowi przysiąc, iż zostanie przez niego pomszczony; zakazuje mu jednak mścić się na matce. Hamlet ma wątpliwości, czy Duch mówił prawdę, mógł być przecież diabłem, który przybrał jedynie postać jego ojca, by go oszukać i sprowadzić na złą drogę. Postanawia znaleźć dowody zbrodni. Przybiera pozę niezrównoważonego psychicznie szaleńca, który popada w apatię, przerywaną niekontrolowanymi wybuchami. Ma mu to dopomóc w śledzeniu poczynań stryja i uśpieniu jego czujności. Nie wiadomo do końca, czy objawy szaleństwa to tylko poza, czy wywołane są rzeczywiście przez szaleństwo (Hamlet myśli o samobójstwie). (Za Wikipedią) A co było dalej, dowie się czytelnik po przeczytaniu całej sztuki. Życzymy przyjemnej lektury!