Niniejsza praca dotyczy problematyki prognozowania gotowości operacyjnej samochodów na daną chwilę ich zastosowania w systemie transportowym z wyczekiwaniem na funkcjonowanie. Taką niepowtarzalną własnością znamionuje się cykl eksploatacji samochodów w systemach likwidacji klęsk żywiołowych, wojskowym itp.
Gotowość operacyjna w ujęciu jakościowym, a także ilościowym odnosi się do każdego z eksploatowanych obiektów z osobna i określana jest jako „prawdopodobieństwo zdarzenia, że obiekt będący w stanie zdatności technicznej (gotowy) w dowolnej chwili t okresu eksploatacji będzie się jeszcze znajdował w tym stanie poprzez określony czas".
W każdej praktyce eksploatacyjnej pojazdów w celu zmniejszania intensywności zużywania się ich składników, realizowane są planowe obsługi profilaktyczne w zakresie i z częstością wyznaczoną w dokumentacji eksploatacyjnej przez producenta pojazdu.
Obsługi te także na celu uniemożliwianie przed niespodzianymi uszkodzeniami przez wcześniejsze ich wykrycie. Pomimo realizacji działań profilaktycznych powstają w eksploatacji uszkodzenia pojazdu mające charakter zdarzeń losowych w czasie.
Zdarzenia te są właśnie bezpośrednią przyczyną ryzyka niewykonania zadania transportowego, lecz też przyczyną potrzeb w losowej chwili na środki do odnowy zdatności. Czas przebywania samochodu w stanie niezdatnym oraz czas poprawnej pracy między uszkodzeniami to właściwości, które kształtują poziom gotowości technicznej, a wynikają z jego bezawaryjności i podatności naprawczej.
Oznacza to, że wyznaczenie ilościowe gotowości operacyjnej samochodów wykorzystywanych z wyczekiwaniem w praktyce eksploatacyjnej wymaga, na daną chwilę, danych o aktualnej ich bezusterkowości, a także stacjonarnej gotowości technicznej.
Wówczas dane te mogą umożliwiać – dla przewidywanej na daną chwilę realizacji misji transportowej, poprzez dany pojazd z intensywnością stosowania i czasie jej realizacji – prognozowanie.