Współczesna cywilizacja światowa konfrontowana jest z wieloma problemami, takimi jak degradacja środowiska naturalnego, perspektywa wyczerpania ascetycznców energetycznych czy również ubóstwo oraz duża dysproporcja w poziomie życia mieszkańców różnorodnych krajów.
Problemy te przyczyniły się do poszukiwania alternatywnych koncepcji minimalizujących zagrożenia dla rozwoju społeczno-gospodarczego. Przyjętą i powszechnie zaakceptowaną poprzez społeczeństwo jest koncepcja zrównoważonego rozwoju.
„zrównoważony rozwój oznacza dążenie do zapewnienia wszystkim żyjącym aktualnie ludziom i przyszłym pokoleniom dostatecznie wysokich standardów ekologicznych, ekonomicznych i społeczno-kulturowych w granicach tolerancji natury przez wprowadzenie w życie sprawiedliwości wewnątrzpokoleniowej i międzypokoleniowej" [Rogall 2010].
jednostajny rozwój odnosi się zatem w głównej mierze do ludzkich decyzji dotyczących sposobu życia. Wzrost konsumpcjonizmu narusza równowagę naturalną, a w wyniku czego – zagraża stabilności gospodarczej.
Skutki aktualnie podejmowanych decyzji ponosi prawie 8 mld światowej populacji, a ponosić je będą kolejne miliardy osób, które będą żyły w następnych stuleciach. Podstawowym sektorem umożliwiającym realizację celów stabilnego rozwoju jest transport.
zrównoważony rozwój transportu powinien być zbudowany na trzech filarach – społecznym, środowiskowym i gospodarczym. Oznacza to, że musi uwzględniać kryterium powszechnej dostępności, musi być bezpieczny pod względem zdrowotnym i naturalnym, musi także szanować zasadę sprawiedliwości międzypokoleniowej i być efektywny pod względem ekonomicznym.
W literaturze ekonomicznej przedmiotu istnieje sporo tworzonych analiz i ocen i wydanych rozporządzeń i aktów prawnych, określających szerokie spektrum argumentów wskazujących na szczególną rolę realizacji procesu zrównoważonego rozwoju.
Podjęty przez Autorkę temat efektywności ekonomicznej realizacji strategii w sektorze transportu Unii Europejskiej wpisuje się w ten zakres problematyki, a przeprowadzone w jej ramach badania, na ogół ich wyniki i sformułowane w oparciu o nie wnioski, zalecenia i rekomendacje można postrzegać jako fundamentalne wytyczne i stymulatory, mające pokaźny wpływ nie tylko na dobry rozwój samego sektora transportu, lecz także na poziom rozwoju gospodarki, korzyści ekonomicznych i społecznych państw i narodów.