Wschód Europy zajmował szczególne miejsce w planach nazistów. Zgodnie z ich wizją wyrażoną w Generalnym Planie Wschodnim miał on podlegać niemieckiej kolonizacji. Warunkiem powodzenia było wysiedlenie albo wymordowanie obszernej części zamieszkującej tam ludności.
nieszablonowym przykładem tego, jak uzyskiwana dzięki niemieckim zbrodniom „przestrzeń życiowa" stawała się polem do realizacji utopijnego porządku społecznego, pozostaje Zamojszczyzna. Dotychczasową mieszankę kultur, religii i narodów miała zastąpić harmonijna wspólnota, oparta na rasistowskiej hierarchii i innych nazistowskich pryncypiach.
By zrealizować tę wizję, oprócz oddziałów wojska do wschodniej Polski wyruszyły tysiące, w większości młodych, Niemców – osadników, urzędników czy inżynierów, mężczyzn i pań. Autor nie ogranicza się do omówienia zbrodni popełnionych na Żydach i Polakach.
Opisuje również instytucje, które miały za zadanie wprowadzić nazistowskie wizje w życie, uprzednio opracowując szczegółowe plany dotyczące przyszłości poszczególnych regionów Polski. Jednocześnie próbuje zrozumieć, dlaczego odstręczająca dla nas wizja nowego, nazistowskiego ładu dla tak wielu osób mogła okazać się na tyle pociągająca, że byli gotowi ponosić wysiłek, a choćby ryzykować życiem, by ją zrealizować.
Czerpiąc z obfitych materiałów archiwalnych, autor przedstawia nie tylko nienawiść, lecz także nadzieje i entuzjazm, które rozbudził nazizm. Christian Ingrao – francuski historyk, badacz Centre national de la recherche scientifique.
Autor m.in. Przełożonych na język polski książek Czarni myśliwi. Brygada Dirlewangera (2011) oraz Wierzyć i niszczyć. Intelektualiści w machinie wojennej SS (2013). Wybitna i szczególnie potrzebna praca, m.in.
dlatego, iż nie jest wyłącznie spisem wspomnień i martyrologii Polaków (i innych narodów), ale także udaną syntezą całości zjawiska. Prof. Dr hab. Leszek Zasztowt