Konstelacje krytyczne tom 1 teorie i praktyki. tom 2 antologie (Universitas)

Pomysłodawczynie Konstelacji krytycznych odwołują się do tradycji Benjaminowskiej, wyszukując kontynuacje, przejęcia i modernizacje tej epistemologiczej metafory. Założenia teoretyczne są tu szczególnie widoczne, albowiem tytułowe pojęcie istnieje w postaci rozproszonej albo bywało wykorzystywane instynktownie w humanistyce.

Choć założona we wstępie metodologiczna rewolucja korzysta miejscami z dość klasycznego sposobu porządkowania, mieszczącego się w historii recepcji, analizie pola i komunikacji, a nawet w dziejach arcydzieł, idei i postaci, to wprowadza dużo nowych wątków, poza samym założeniem konstelacyjności.

Staje się „inną historią kultury" i zatrzymuje uwagę na samej krytyce, o której w ostatnich latach rozmawiamy najczęściej w poetyce kryzysu, udowadniając, iż zapaść jest jednym jeszcze mitem dyskursywnym.

prof. Dr hab. Inga Iwasiów Obydwa tomy Konstelacji krytycznych – zbiór rozpraw i antologia – wzajemnie się oświetlają, są sobie konieczne. Autorki i autorzy artykułów w tomie Teorie i praktyki istotnie odwołują się do wypowiedzi krytycznych z antologii, będących bazą dla układanych konstelacji.

To nieprzeciętne rozwiązanie użyteczne, posiadające m.in. Mocne strony dydaktyczne w ramach edukacji uniwersyteckiej: o strategiach i dyskursach krytyki literackiej XX i XXI wieku ciekawie i kompetentnie powiadamiają autorzy szesnastu artykułów zebranych w tomie pierwszym, lecz też w owych strategiach i dyskursach poprawnie orientują teksty zgromadzone w szesnastu blokach (tom drugi), które przecież mogą być przedmiotem osobnych lektur i podstawą „autonomicznych" studiów czy dociekań.

dr hab. Prof. UŚ Dariusz Nowacki