Miejsce dla kpiarza satyra w latach 1948-1955 (Universitas)

Książka próbuje określić rolę, jaką w socrealizmie wyszczególniono niewiele znaczącym formom satyrycznym. Pytając o miejsce "kpiarza" w kulturze stalinowskiej, autor stara się zrekonstruować postulaty wysuwane pod adresem satyry, a także zaprezentować sposoby ich realizowania. Zwraca także uwagę na to, jak niepokaźne formy były ipowszechniane poprzez środki masowego przekazu, m.in. Poprzez czasopisma i plakaty. Temu syntetycznemu ujęciu towarzyszą w "Miejscu dla kpiarza" analizy bardziej szczegółowe, w których autor skupia się na wybranych aspektach podejmowanej problematyki: zjawisku przenikania języka polityki do satyry (metaforyka "czystki"), opisie ubioru bikiniarza czy redakcji "Szpilek" (i "Krokodyla") na śmierć Stalina.