Książka gromadzi pogłębioną analizę twórczości translatologicznej Stanisława Barańczaka, z której wynika, że w przekładach Barańczaka funkcją nadrzędną wobec dopełniającej i polemicznej jest funkcja artystyczna. Autorka dowodzi, że przekład poetycki Barańczaka jest typym wypowiedzi o innym utworze poetyckim - metawypowiedzią skonstruowaną według reguł, zgodnie z którymi poeta konstruuje własny wiersz. W książce znajduje się wprowadzenie w problematykę poetyki przekładów poetyckich, aktualny stan badań nad przekładami Barańczaka, omówienie koncepcji translatologicznych Barańczaka oraz analiza lingwistyczna poetyki jego utworów połączona z charakterystyką i poszukiwaniem genezy.