Hans jonas o etycznej odpowiedzialności nauki i techniki (Universitas)

Celem autora jest – jak sam to ujmuje – po pierwsze, umieszczenie Jonasa w ramach szeroko dyskutowanej problematyki krytyki postępu technicznego, a po drugie – zaprezentowanie zasady odpowiedzialności jako idei związanej z całą twórczością Jonasa (a nie tylko książką pod tym tytułem). (...) Ksiażka w sposób udany opisuje – postępując w ślad za najróżniejszymi pismami Jonasa – jak rozumie on „cykl pozbawiania świata jego rozmiaru etycznego”, a następnie, jaka jest jego reakcja. Mianowicie twierdzi, że powstrzymanie narastającego zagrożenia dla środowiska i istnienia ludzkości, wywołanego poprzez nieokiełznany rozwój nauki i techniki, wymaga przywrócenia owego rozmiaru etycznego. Utworzenie nowożytnej nauki jest wedle Jonasa centralnym momentem w procesie neutralizacji bytu, najpierw przyrody, a potem w pewnym stopniu człowieka.

z recenzji profesora Stanisława Krajewskiego

Autor książki umiejętnie wydobywa walory pokazujenych koncepcji i propozycji, lecz także odsłania ich słabsze strony. Na wyjątkowo aprobatywną uwagę zasługują te analizy, w których ukazuje on sposób pojmowania przez Jonasa odpowiedzialności, gdy prezentuje parametry ludzkich powinności i zobowiązań związanych z odpowiedzialnością, gdy zastanawia się nad totalnym i czasowym wymiarem odpowiedzialności. Z zachwytm na dodatek należy odnotować analizy porównawcze to, jak autor zestawia zasadę odpowiedzialności z innymi koncepcjami etycznymi, min. Z kategorycznym imperatywem Kanta.

z recenzji profesora Włodzimierza Tyburskiego