Empatia pojmowana jako zdolność do współodczuwania oraz rozumienia stanów innych osób jest jedną z najważniejszych umiejętności społecznych. Potrzeba napisania tej książki wynikła zarówno z doświadczeń użytecznych Autora – pracy wychowawcy i mediatora, jak i naukowych dociekań związanych z aktywnością zawodową na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Książka, którą trzymacie w rękach, nie jest wyłącznie opisem programu – stanowi próbę integracji progresywnej wiedzy na temat empatii w ujęciu jednocześnie psychologicznym, jak i pedagogicznym. Intencją Autora było i jest przygotowanie koncepcji wychowania do empatii idącej „w poprzek" naukowych teorii – łączącej wiedzę z najróżniejszych dziedzin.
Niniejsze opracowanie próbuje zebrać wiedzę dotyczącą zróżnicowanych koncepcji empatii, zaprezentować własny model empatii oraz jego pedagogiczną operacjonalizację. Wychodząc zatem od konwencjonalnych ujęć, w pierwszym rozdziale przedstawiono ewolucję pojęcia empatii – od pierwszych definicji, przez opisywanie jej w najróżniejszych paradygmatach psychologicznych, aż do prezentacji nowoczesnych modeli epizodyczno-procesualnych.
Empatia bowiem była przedmiotem zainteresowania wielu teoretyków i praktyków, a doniosły wkład rozmaitych koncepcji pozwolił na udoskonalone zrozumienie empatycznych procesów. Ujęcia modelowe, jednakże stanowią za każdym razem pewne uproszczenie tego wyjątkowo rozbudowanego konstruktu, jakim jest empatia, pozwalają lepiej zrozumieć naturę tego fenomenu.