Monografia demonstruje temat ewoluowania instytucjonalnych form pomocy społecznej, w tym wzrost ryzyka w procesach funkcjonowania domów pomocy społecznej (DPS). Pluralizm, decentralizacja oraz dekoncentracja, czyli kierunki, którym podpo¬rządkowane zostały reformatorskie zmiany w pomocy społecznej (DPS), nie po¬winny oznaczać pozbywania się przez władzę odpowiedzialności za ich realizację.
Przeprowadzona analiza doświadczeń wybranych krajów UE wskazuje, iż w wa¬runkach decentralizacji sektora publicznego, rola rządów nie zmniejsza się, lecz zmienia, podobnie jak rola władz samorządowych, a także organizacji społecznych.
Podjęty w publikacji temat jest szczególnie aktualny z uwagi na prognozowany ujemny przyrost naturalny, zezwalający na określenie przypuszczalnej liczby osób wymagających długotrwałej opieki i pomocy. Informacje statystyczne wskazują na fakt narastającego problemu niedostatecznej opieki i pielęgnacji nad osobami niezdolnymi do samodzielnej egzystencji, kwalifikującymi się do opieki w domach pomocy społecznej.
Monografia pokazuje stopień powiązania państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz organizacji pozarządowych w procesie realizacji zadań pomocy społecznej jednocześnie na gruncie krajowym, jak i europejskim.
Szczególną wartością niniejszej publikacji jest podjęcie w niej problematyki produktywnego wdrożenia procesów zarządzania ryzykiem w organizacji, a konkretniej w domach pomocy społecznej i innych organizacjach z szeroko pojętego obszaru pracy socjalnej.
Z wyników przeprowadzonych badań pracownicy socjalni mogą się dowiedzieć, jakie mogą być przyczyny niepowodzeń w ich pracy