Immanuela Kanta Nauka o cnocie ukazała się po raz pierwszy w 1797 r. Jako część druga - po wydanej niedługo przedtem Nauce o prawie (Rechtslehre) - jego Metafizyki moralności. Kant rozwija w niej i konkretyzuje swoje najistotniejsze idee z filozofii morlaności, przedstawione już w Uzasadnieniu metafizyki moralności (1785) i Krytyce funkcjonalnego rozumu (1789), przy czym znacznie wykracza poza przeważającą w tych wcześniejszych dziełach refleksję nad formalnymi zasadami etycznymi, zwracając się w większej mierze ku etyce detalowej i rozpatrując różne specyficzne typy obowiązków, jakie człowiek ma spełniać w stosunku do innych i wobec samego siebie. Wydawane tłumaczenie będzie pierwszym polskim przekładem tej ważnej rozprawy, rzucającej dużo światła na całą praktyczną filozofię niemieckiego klasyka.