Myśl pedagogiczna i psychologiczna o wychowaniu fizycznym i sporcie w warszawskiej akademii wychowania fizycznego (AWF Warszawa)

W historii, tradycji i funkcjonowaniu warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego rok 2019 jest szczególnie ważny. Jest to bowiem rok Jubileuszu 90-lecia uczelni. Stanowi okazję do wspomnień i refleksji z przeszłości, lecz także do planów, dnia dzisiejszego i perspektywy jutra.

Inspiruje wyobraźnię i kreatywność, skłania do podsumowań i ocen. W przypadku rozwoju i funkcjonowania instytucji przypominane są osoby i wydarzenia, które odegrały wyjątkowo stanowcze role. Jubileusz jest okazją do pokazania rozwoju warszawskiej myśli humanistycznej o wychowaniu fizycznym i sporcie w dziejach uczelni, której wyznaczono społeczną rolę w kształceniu kadr wychowania fizycznego.

Jaki udział posiadają pedagodzy i psycholodzy w jej rozwoju w perspektywie 90-lecia? Celem tej monografii jest przedstawienie dorobku naukowego pedagogów i psychologów wniesionego w rozwój nauk o kulturze fizycznej i rozwój warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego.

Ta uczelnia była pierwszym i poprzez mnóstwo lat jedynym ośrodkiem kształcącym i badawczym w zakresie wychowania fizycznego. O konieczności i zasadności powołania centralnego ośrodka kształcenia na potrzeby wychowania fizycznego wypowiedział się Sejm Nauczycielski w 1919 r.

Powstały w 1929 r. Centralny Instytut Wychowania Fizycznego stał się zaczynem rozwoju nauk o kulturze fizycznej. Jako instytucja centralna stanowił wzór dla kolejnych inicjatyw powstających w naszym kraju.

W monografii podkreślamy warszawską myśl pedagogiczną i psychologiczną o wychowaniu fizycznym i sporcie, lecz w istocie rzeczy jest to myśl ogólnopolska, ponieważ promieniowała na cały kraj. Warszawska uczelnia otrzymała jako pierwsza uprawnienia do nadawania poziomów naukowych doktora i doktora habilitowanego, a także tytułu naukowego profesora.

To w niej zdobywali stopnie i tytuł naukowy pracownicy naukowo-dydaktyczni powstałych po II wojnie światowej szkół wychowania fizycznego. Warszawska AWF przez dziesiątki lat stanowiła źródło wiedzy, inicjatyw naukowo-badawczych i programowych.

Warszawska uczelnia zapoczątkowała tworzenie zakładów, katedr i pracowni, w których wykonywano projekty naukowo-badawcze. Wyznaczała także kierunki badań naukowych. To środowisko warszawskiej AWF rozpoczęło badania wychowawczych wartości sportu, fair play jako źródło wartości moralnych, humanistycznych przesłanek olimpizmu i ruchu olimpijskiego.

To tu została powołana pierwsza pracowania olimpizmu (1978r.). Do realizacji projektów resortowych, węzłowych i innych warszawska uczelnia zapraszała nauczycieli akademickich innych uczelni wychowania fizycznego i ośrodków naukowo-badawczych.

W ten sposób warszawska myśl naukowa stawała się powszechną. Oczywiście rozwijała się we współpracy z innymi ośrodkami uniwersyteckimi, w których kształcono studentów na potrzeby wychowania fizycznego.

Warszawską myśl o wychowaniu fizycznym i sporcie stanowczo wzmocniły uczelnie Poznania i Krakowa.