Między spontanicznością a konformizmem (AWF Warszawa)

Praca przedstawia wyniki badań, mających charakter jakościowej analizy treści, nad rocznikiem 2006 sześciu pokazujących się w Polsce magazynów poświęconych stylowi życia: "Cosmopolitan", "Glamour", "Twojego Stylu", "Playboya", "CKM" i "Men's Health". W prezentowanej pracy autor stara się odpowiedzieć na następujące pytania: - Czy biorąc pod uwagę zalecane poprzez badane pisma cele intensywności cielesnej w sferze czasu wolnego, czytelnicy zachęcani są do spontanicznego wykonywania oczekiwań czy też do podporządkowania się niezależnym od oczekiwań wzorom? - Jeśli zaś w analizowanych przekazach spotykamy się z wezwaniami obu wariantów, w jaki sposób godzone są występujące między nimi sprzeczności? - Jakie modele relacji pomiędzy "ja" a ciałem demonstrujene są poprzez analizowane pisma i czy są one uwarunkowane przez cele cielesnej intensywności? Rozpatrując zalecane przez badane magazyny formy energiczności cielesnej pod kątem ich wyzwolicielskiego bądź konformizującego charakteru, autor wyróżnił w wyniku analizy cztery kategorie zaleceń: zachęcanie, obowiązki, kuszenie i instruowanie. Pierwsza z nich jest zgodna z wizją kultury masowej jako rzeczniczki libidynalnej wolności, zaś pozostałe trzy wykazują się cechami konformizującymi. Badane pisma stosują szereg technik służących maskowaniu bądź kompensowaniu sprzeczności między głoszoną przez nie afirmacją libidynalnej swobody a konformizującymi aspektami ich przekazów. Polegają one pomiędzy innymi na nadawaniu konformistycznemu innowacyjnaniu pozorów wolności i spontaniczności bądź bagatelizowaniu związanych z nim dolegliwości. Analiza relacji pomiędzy "ja" i ciałem występujących w badanych czasopismach prezentuje, że spotykamy się w nich zarówno z przykładami myślenia o ciele jako o czymś nieodseparowanym od jaźni - jej przeżyciu i formie autoekspresji - jak w dodatku z pojmowaniem go w kategoriach instrumentalno-uprzedmiotawiających, przenoszonych ze sfery progresywnej pracy. Pierwsze ujęcie relacji pomiędzy jaźnią a ciałem pojawia się w zaleceniach mających formę zachęcania,także w przypadku standardowego dla reklam kuszenia ukazującego podporządkowanie się reklamowym sugestiom jako formę spontanicznej autoekspresji. Z traktowaniem ciała jako odseparowanego od "ja" korpusu spotykamy się natomiast w sytuacji zaleceń wykazujących się cechami instrukcji bądź obowiązków. Pracę zwieńcza "Appendix", gdzie przedstawiona zostaje alternatywna wobec zaleceń współczesnej kultury masowej koncepcja samorealizacji opartej na ciele odwołująca się do prac Herberta Marcusego.