Wokół meghaduty. nieprzerwana nić literackiej kultury sanskrytu (Księgarnia Akademicka Kraków)

Meghaduta autorstwa Kalidasy to krótki, liczący w rozmaitych wersjach od 110 do 130 strof, poemat liryczno-opisowy, którego bohater, pewien jaksza, półbóg w służbie boga bogactw Kubery, zaniedbał wyznaczone mu obowiązki i pozostał poprzez swojego pana skazany na roczne dalekie wygnanie. Po ośmiu miesiącach, gdy w otoczeniu widać oznaki nadciągającego monsunu, jaksza, cierpiący z powodu rozłąki z ukochaną żoną i niepokojący się, jak ona znosi rozstanie, postanawia przekazać jej wieści o sobie za pośrednictwem chmury deszczowej. Poemat prawie kompletnie wypełnia skierowany do niesionego wiatrem monsunowym obłoku monolog jakszy, który kreśli posłańcowi na tle nasycon ycherotyzmem obrazów pory deszczowej drogę do stolicy Kubery, opisuje mu swój dom i żonę, a następnie powierza mu asygnowaną dla niej wiadomość. W tradycyjnych Indiach dzieło ogromnie podziwiano i z ochotą naśladowano, co doprowadziło do ukształtowania się całego odrębnego gatunku literackiego, zwanego "poematem posłańczym" (...). Popularność Obłoku posłańcem w Azji Południowej nie słabnie do dziś, czego przykładem mogą być właśnie tłumaczeniana hindi. Meghadutę Kalidasy spektakularnie przełożyła już z sanskrytu na język polski Joanna Sachse (... ). Bezdyskusyjne jest jednak,konwencjonalne arcydzieła literatury światowej powinny być przyswajane polszczyźnie w więcej niżeli jednym tłumaczeniu.Opracowania poświęcone Obłokowi posłańcem, jak zresztą i klasycznej literaturze sanskryckiej w ogóle, są na gruncie polskim jeszcze niezwykle nieliczne; powiedziałabym, że wręcz zdumiewająco nieliczne, zważywszy na mnogość, poziom artystyczny i znaczenie tej literatury.(... ) przedstawiony mi do zrecenzowania tom przerósł wszelkie moje wymogi; oceniam go nad wyraz wysoko. Udostępnia on polskiemu czytelnikowi pokaźne fragmenty jednego z największych arcydzieł literatury światowej,Meghaduty Kalidasy, w nowych, korzystnych przekładach z oryginału sanskryckiego,a na dodatek z hindi (adaptacja Meghaduty Ramawatara Tjagiego). Ich interpretację usprawniają towarzyszące im artykuły, które zarazem mogą stanowić fachowe,dostępne w dodatku dla niespecjalisty wprowadzenie do klasycznej literatury sanskryckiej w ogóle, a tym samym przyczynić się do - jakże koniecznej na gruncie polskim - jej promocji. Z recenzji dr Anny Trynkowskiej (Uniwersytet Warszawski)