Fenomen mangi i anime w środowisku młodzieży (Impuls)

Wielu dorosłym osobom Japonia kojarzy się ze nieprzystępnym systemem pisowni, kwitnącą wiśnią, sushi, samurajami i usłużnymi gejszami (erotyką) czy nowoczesną technologią. Gdy pytamy zaś młodych ludzi o pierwsze skojarzenia z Japonią, częściej pada odpowiedź: manga lub anime.

Na początku XXI wieku Jerzy Szyłak (2000a) napisał, iż – chcąc nie chcąc – japońska twórczość plastyczna wniknęła w dorobek światowej sztuki sekwencyjnej, stając się jej nienaruszalną częścią. Dlatego równocześnie manga, jak i anime funkcjonują jako jeden z licznych dziś tekstów kultury.

Przedmiotem badań przedstawionych w niniejszej publikacji nie jest sam fenomen mangi i anime (choć starałam się je opisać w szerokim kontekście), lecz jego wpływ na współczesną polską młodzież i jej postrzeganie, rozważany z punktu widzenia pedagoga posiadającego w dodatku artystyczną, akademicką formację.

Dlatego Czytelnik znajdzie w publikacji dużo nawiązań do wizualnej strony mangi i anime, a mniej do np. Właściwości językowych. Zdaję sobie sprawę, iż niektóre wątki mogły zostać w książce za mało rozwinięte.

Przenikająca do Polski kultura mangi i anime jest bowiem zjawiskiem na tyle złożonym i interdyscyplinarnym, że objęcie tego zagadnienia całkowicie tylko jednymi badaniami było po prostu niemożliwe. Niniejsza publikacja stanowi zatem próbę zrozumienia modelu rozprzestrzeniania się mangi i anime daleko poza granice Japonii – zarówno geograficzne, jak i kulturowe.

Co sprawiło, iż świat zachodni, w tym Polska, dobrowolnie zainfekował się „wirusem obrazkowym z Kraju Kwitnącej Wiśni" (Frąckiewicz, 2011) i jakie są tego konsekwencje? Jaki wpływ ta kultura miała na procesy wychowawcze? Co można zrobić, aby oddziaływania te przekształcać w wartości pozytywne – rozwijające młodych ludzi zafascynowanych mangą i anime? Monografia składa się z sześciu rozdziałów.

W pierwszym podjęłam próbę usystematyzowania znaczeń pojęcia „kultura" oraz wyszczególnionia różnych koncepcji tego zjawiska, a także jego współczesnych dróg rozwoju i przeobrażeń. Opisałam w nim również historyczne procesy kulturowego dojrzewania mangi i anime w samej Japonii oraz dokonany przez nich podbój zachodniego świata.

W rozdziale drugim pokazujem zagadnienia związane z młodzieżą i jej kulturą, uwzględniając percepcję i recepcję sztuki w ogóle. W kolejnym rozdziale ukazuję metodologiczne założenia badań własnych. W rozdziałach czwartym, piątym i szóstym prezentuję zaś wyniki badań, wyciągnięte z nich wnioski oraz postulaty pedagogiczne.

Wszystkie mangi i anime opublikowane w Polsce staram się cytować pod polskimi tytułami (niejednokrotnie także oryginalnymi). Dzieła oficjalnie niewydane albo niewyemitowane w naszym kraju przytaczam w ich oryginalnym brzmieniu, z ewentualnym tytułem angielskim (jeżeli taki istnieje) i/lub tytułem w innym języku, jeżeli cytowanie odnosi się do mocnej wersji językowej.

Dla potrzeb publikacji przyjęłam oznaczanie japońskiego komiksu i filmu animowanego terminami „manga" i „anime". Pojęcia te, w szerszym znaczeniu kontekstowym, omówiłam w pierwszym rozdziale książki.

Określenie „kultura mangi" i skrót „m & a" (od manga & anime) odnoszą się natomiast do całości zainteresowań japońskim komiksem i filmem animowanym, a także do działań podejmowanych w celu realizacji poprzez młodzież pasji związanych z tymi zjawiskami kultu­rowymi.