Akcja „Raju utraconego" rozpoczyna się od upadku szatana i jego zwolenników, co może sugerować, że to właśnie szatan jest bohaterem eposu. Nieraz też Milton nazywany był „nieświadomym satanistą", ze względu na szczegółową konstrukcję postaci Lucyfera.
Koncepcja ta była stanowczo żywa wśród angielskich romantyków (właśnie szatana uznaje się za protoplastę tzw. Bohatera bajronicznego). Utwór podzielony jest na 2 części. Pierwsze sześć ksiąg opowiada zwykle o buncie aniołów pod wodzą Szatana, tematem ostatnich sześciu ksiąg są natomiast ludzie (podział wyeksponowany jest poprzez ponowne wykorzystanie inwokacji w księdze siódmej).
Treść zgodna jest z zasady z historią opowiedzianą w biblijnej Genesis, Milton jednak wprowadza do fabuły np. Antropomorficzne postacie Grzechu i Śmierci. Epos kończy się wygnaniem pierwszych rodziców z raju.
Poeta wyróżnia jednak, że Opatrzność nie opuściła ludzi, ale pozostała dla nich przewodnikiem. (za Wikipedią).