Mowa jest aktem społecznym stanowczo istotnym w dzisiejszym społeczeństwie informacyjnym/społeczeństwie wiedzy. Uznawana jest za najwspanialsze i najistotniejsze narzędzie ludzkiego porozumiewania się, a także poznawania. Od najmłodszych lat przekonujemy się, iż nasze powodzenie w przeróżnych sytuacjach społecznych niejednokrotnie warunkowane jest posiadanymi kompetencjami językowymi. Niniejsza praca stanowi próbę przedstawienia zagadnień dotyczących opieki logopedycznej nad procesami komunikacji językowej dzieci. Problem ten jest prezentowany w świetle opinii uczestników tego systemu, a także postulowanych przez nich kierunków modernizacji tej opieki. Egzemplifikację prawno-ergonomicznego działania polskiego systemu opieki stanowią analizy indywidualnych przypadków dzieci z deficytami komunikacyjnymi. Ustalenia badawcze wskazują na teoretyczno-praktyczne, a zarazem słuszne rozwiązania organizacyjne dotyczące zakresu zadań i kompetencji ogniw systemu opieki logopedycznej. Z tego względu opracowanie adresowane jest do studentów pedagogiki, nauczycieli, logopedów, rodziców oraz osób z szeroko pojętego środowisko społeczno-wychowawczego powołanych do udziału w procesie opieki nad mową dziecka. Wzrost świadomości problemu powinien u wyznaczonych "ogniw systemu logopedycznego" wyzwalać ukierunkowaną energiczność, a tym samym przyczyniać się do unosinia produktywności podejmowanych działań.