Powieściopisarka, nowelistka, redaktorka. Żona Jerzego, partnerka Marii Dąbrowskiej, matka Tuli. Anna Kowalska była osobą niezwykłej energii i temperamentu, efektowną i rozległych horyzontów intelektualistką, przewrotną i władczą indywidualnością.
Do swojej twórczości za każdym razem odnosiła się jednak krytycznie, lecz pisać nie przestawała. Praca literacka była jej jedynym zawodowym wyborem i celem.
Wyjątkowość twórczego talentu Kowalskiej można odnaleźć niewątpliwie w prowadzonej od 1940 roku niemającej podobnego przykładu w historii literatury polskiej korespondencji z Marią Dąbrowską. Burzliwy, głęboki, długoletni związek dwóch pisarek porusza, intryguje i oszałamia. Ujawnia się w dokumentach osobistych, dzięki którym widać, iż życie Anny stanowi przykład losu wyjątkowego i uniwersalnego równocześnie, wykracza poza swój czas i zanurza się w teraźniejszości.
Kowalska. Ta od Dąbrowskiej opowiada m.in. Historię uczucia dwóch pań, z którym nie wiadomo było, co uczynić – od samego jego początku. Przedstawia złożoność relacji z mężem, a także dramatyzm żywionych uczuć do Marii.
Sylwia Chwedorczuk w niezwykły sposób wydobywa z mroku niesłusznie zapomnianą pisarkę, autorkę przejmującej Szczeliny, autorytet dla Andrzejewskiego, Broniewskiego, Iwaszkiewicza, Parandowskiego, Słonimskiego czy Hartwig.