Młode miasto gdańsk (1380-1455) i jego patrymonium (Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego)

Tematem rozprawy jest Młode Miasto Gdańsk i jego patrymonium. Ramy chronologiczne odpowiadają okresowi funkcjonowania tego organizmu miejskiego, od wystawienia przywileju lokacyjnego w 1380 r. Po jego rozbiórkę w 1455 r.

Młode Miasto zostało założone na północny zachód od Starego Miasta, jako czwarty człon wchodzący w skład późnośredniowiecznej aglomeracji Gdańska – obok Głównego i Starego Miasta, a także rybackiej osady Osiek.

niedługi okres egzystencji ośrodka spowodował, iż badaniami objęto nie tylko samą strefę osadniczą, ale także jego terytorium ziemskie (patrymonium) i relacje między nimi. Założenia badawcze i szeroka kwerenda archiwalna pozwoliły ustalić świeże fakty dotyczące rozwoju przestrzennego przeciętniewiecznego zespołu osadniczego Gdańska (określenie położenia strefy osadniczej miasta i granic jego patrymonium), członków władz miejskich Młodego Miasta (uzupełnienie dotychczasowych danych o składach rady i ławy Młodego Miasta), jego organizacji kościelnej (w tym statusu parafialnego kościoła św.

Bartłomieja przed 1456 r.), powiązań rodzinnych i gospodarczych między patrycjatem Głównego, Starego i Młodego Miasta, podstaw prawnych i ekonomicznych życia jego mieszkańców, przyczyn powstania, a także zagłady miasta i roli, jaką Młode Miasto i jego mieszkańcy odgrywali w polityce zakonu krzyżackiego (m.in.

kwestia kompletnej apatii politycznej Młodego Miasta w okresie istnienia Związku Pruskiego oraz próby pojednawcze podejmowane przez obszernego mistrza Ludwiga von Erlichshausena po wybuchu wojny trzynastoletniej).