Z papierów po nieboszczyku czwartym (Armoryka)

Klemens Junosza, właściwie: Klemens Szaniawski (1849-1898) – powieściopisarz, nowelista i felietonista polski. Szaniawski celował najczęściej w znikomych formach prozatorskich: noweli, opowiadaniu, obrazku, szkicu. W swych utworach z ochotą portretował środowiska chłopskie, drobnoszlacheckie, ale także mieszczan i Żydów warszawskich. Niniejsza publikacja posiada utwór „Z papierów po nieboszczyku czwartym”, składający się z rozdziałów: Rozdział pierwszy: o tym, skąd się wzięły papiery i kto był nieboszczyk „czwarty”? Rozdział drugi: zawierający w sobie cząstkę autobiografii nieboszczyka czwartego i będący zarazem wstępem do dalszego ciągu. Rozdział trzeci, z którego widać, iż w braku rady poważnej, przyda się i rada pustaków. Rozdział czwarty, w którym wspomniany jest poważny myśliciel, b. P. Tobiasz Tupet i opisana przygoda, jaka się rzadko filologowi trafić może. Rozdział piąty, o tym, jak uczennica przywitała swego mistrza i jak mistrz tłumaczył uczennicy, że, ani supinum nie jest burnusem, ani gerundium rotundą. Rozdział szósty, w którym autor ma skomplikowane zadanie, z powodu niedostatecznej biegłości w przedmiocie; w tym też rozdziale występuje Tobiasz Tupet. Rozdział siódmy, mający tę wyższość nad szóstym, iż jest bliższy końca. Rozdział ósmy: Jak dziewica w bieli zdruzgotała serce filologa i jak się rozwiązała zagadka b, p. Tobiasza Tupeta. Rozdział ostatni, będący zakończeniem historii nieboszczyka czwartego.