Powieść opisuje losy młodego Polaka w XX-leciu międzywojennym i sytuację w kraju po odzyskaniu niepodległości, związane z nią zmiany i wymogi. To obraz Polski, w której ci, którzy stawiali na szali własne życie walcząc o niepodległość ojczyzny, po jej odzyskaniu grzęzną w prozie życia, której ton nadają inni i okazuje się wyraźnie bardziej nieprzystępna aniżeli walka twarzą w twarz z wrogiem albo także w ogóle nie potrafią sobie znaleźć w niej miejsca.
styl książki, początkowo irytujący, po jakimś czasie inicjuje wciągać, lecz wymaga od czytelnika ciągłej uwagi."A równocześnie w głębinie dusz niewidzialne i nieznacznie, dzień po dniu, z godziny na godzinę, odpadała z ludzi pospolitość, młość i nikczemność.
Zapalało się uniesienie. Rodziło się męstwo. Rosły serca. W grozie burzy dokonywała się olbrzymia przemiana. Obok żołnierza w polu pojawił się naród walczący. I aczkolwiek o tej porze nikt o tym jeszcze nie wiedział, w stokroć już urosły siły obrony.
A gdy nikt tego na razie nie wyczuwał, natychmiast poznał to wróg, gdy dotarł nad Wisłę i osaczył Warszawę..."-