Z nakomity utwór poetycki Zygmunta Krasińskiego przeznaczony nie tylko dla koneserów jego twórczości, który gromadzi najistotniej charakterystyczne właściwości pisarstwa twórcy: jego obsesję cierpienia, zagłady i śmierci, a przy tym wewnętrzny konflikt pomiędzy życiowym konwenansem a etosem romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, co demonstruje się w formie i myśli pełnej frenezji, obrazów piekielnych, a także ostrych dysonansów na tle religijnym i społecznym.