Pierwsza powieść nowej serii w konwencji space opera, osadzonych w kompletnie nowym uniwersum, napisana przez laureata nagrody Hugo, autora bestsellerów z listy New York Timesa: Wojna starego człowieka i Czerwone koszule.
Naszym Wszechświatem rządzi fizyka, więc podróżowanie szybciej prędkość światła nie jest osiągalne. Tak było, tak długo, jak nie odkryto Nurtu – pozawymiarowego pola, do którego możemy uzyskać dostęp w określonych punktach Czasoprzestrzeni, a ono niesie nas do innych światów, krążących wokół innych gwiazd.
Ludzkość wyruszyła z Ziemi w kosmos i z czasem zapomniała o swoim rodzimym świecie, stwarzając świeże imperium, Wspólnotę, której etos mówi, że żadna z placówek zamieszkanych poprzez człowieka nie jest w stanie przetrwać bez pozostałych. To stanowi barierę dla międzygwiezdnych wojen, lecz też system kontroli władców nad imperium.
kierunek jest wieczny, lecz nie statyczny – tak jak rzeka zmienia swój bieg, odcinając rozmaite światy od reszty ludzkości. Kiedy przemieszczanie się Nurtu zostaje odkryte – co może się zakończyć odizolowaniem wszelkich miejsc zamieszkanych przez człowieka poprzez uniemożliwienie podróży szybszych prędkość światła – troje ludzi: naukowiec, kapitan statku kosmicznego, a także cesarzowa Wspólnoty, prowadzą wyścig z czasem, żeby zbadać co, jeśli w ogóle cokolwiek, da się uratować z międzygwiezdnego imperium, znajdującego się na krawędzi rozpadu.