Teatr codzienności (Nomos)

Książka Julii Kluzowicz, chociaż podzielona na dziewięć rozdziałów, w rzeczywistości składa się z dwóch części. Pierwsza - teoretyczna - stanowi potrzebne wprowadzenie do teatru codzienności. Przez zaproponowany przez Autorkę dobór tematów odsłania się strategia Kluzowicz: antropologia może być dziedziną nauki przydatną animatorom kultury, codzienność ma być nurtem, w którym zanurzają się działania animacyjne, a narzędziem służącym do tego ma być teatr. Dobór czterech wektorów: antropologia - animacja - codzienność - teatr w naturalny sposób doprowadza do drugiej części, do specyficznego opisu twórczości wybitnych współczesnych reżyserów, czyli Alvisa Hermanisa i Stefana Kaegiego. Kluzowicz w wyborze opisywanych spektakli i pokazujeniu strategii wybranych reżyserów nad wyraz mocno skupia się na jednym aspekcie, który określany bywa wieloznacznym terminem "codzienność". Właśnie w tym punkcie zbiegają się wszystkie linie książki. Autorka pisze w drugiej części o "teatrze codzienności". Rzeczywiście to na tym poziomie twórczość Hermanisa oraz Kaegiego może być wzorem i dać instrumenty do produktywnej pracy pedagogicznej, animacyjnej czy samokształtującej osobom niezwiązanym tylko pośrednio związanym z teatrem. Z recenzji dra hab. Tadeusza Kornasia