Dzień w dzień kapłani przy Mszy św., tuż przed Komunią, modlą się:Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem!. Po czym w imieniu całego Kościoła dodają: Panie Jezu Chryste, któryś rzekł Apostołom Twoim: wnętrze zostawiam wam, pomieszczenie mój daję wam: nie racz patrzeć na grzechy moje, lecz na wiarę Kościoła Twojego, racz go według woli Twej obdarzyć pokojem i zbratać: Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Lecz kiedyż ten św. Pomieszczenie zupełnie owładnie cały Kościół? Kiedy się wynajdzie ten św. Pomieszczenie w każdej rodzinie, w każdej gminie, w każdym kraju? Dopiero wtedy, gdy się każdy chrześcijanin usilnie będzie starał ten św. Pomieszczenie w swym sercu ustalić. A otóż właśnie św. Piotr z Alkantary podaje nam w swojej książeczce, pokój duszy, produktywne rady, usprawniające nabycie tego św. Pokoju wewnętrznego.