Budowanie relacji w nadzorach kuratorskich

Celem badań terenowych zaprezentowanych w publikacji była rekonstrukcja rytuałów interakcyjnych praktykowanych poprzez kuratorów rodzinnych w relacjach z nadzorowanymi w przestrzeni wielkomiejskiego centrum. Analiza i interpretacja skatalogowanego materiału empirycznego ujawniły, iż w obliczu problemów i pragnień podopiecznych oraz oryginalnych warunków terenu kuratorzy muszą wykorzystywać mnóstwo przeróżnych strategii i technik radzenia sobie w interakcjach z nadzorowanymi. Wspierają one zachowywanie twarzy nie tylko samych kuratorów, ale także innych aktorów społecznych.

Książka adresowana jest do osób zainteresowanych resocjalizacją w środowisku otwartym i profilaktyką, a typowo do pracowników naukowych i dydaktycznych, studentów, aplikantów kuratorskich, a także praktyków działających w instytucjach edukacyjnych, wymiaru sprawiedliwości, a także szeroko rozumianej pomocy społecznej.

*

Należy podkreślić aplikacyjny rozmiar pracy, który pozwala zobaczyć obszary kluczowe dla powodzenia realizacji celów zawodowych kuratorów. [...] Książka może stanowić ważne wsparcie dla osób odpowiedzialnych za proces kształcenia kuratorów i dla praktyków pracujących w obszarze resocjalizacji i pomocy rodzinie.

Z recenzji dr hab. Agnieszki Barczykowskiej, prof. UAM

Struktura publikacji jest konsekwentnie budowana na dwóch filarach: wymogach formalnoprawnych dookreślających sprawowanie nadzoru kuratorskiego oraz podejściu interakcyjnym, wynikającym z budowania relacji z podopiecznym/podopiecznymi. Jednocześnie fenomen tego dualizmu, jak i miejsce, gdzie zachodzą interakcje będące przedmiotem badań, zostały ujęte w wyjątkowo spójny projekt badań terenowych, których kanwę stanowią idealnie przypasowane teoretyczne podstawy [...].

Z recenzji dr. Hab. Krzysztofa Sawickiego, prof. UwB