Media posttelewizyjne są rezultatem ewolucji modeli dystrybucji treści – od konwencjonalnych, scentralizowanych do bardziej przeróżnych. W nowym medialnym ładzie twórcy i konsumenci treści posiadają obszerniejszą kontrolę nad tym, co oglądają, czego słuchają i w jaki sposób się komunikują, a to z kolei prowadzi do pokaźniejszej różnorodności i kreatywności. Monografia dotyczy funkcjonowania sektora publicznych mediów w dobie bezprecedensowych zmian, z zasady technologicznych. W pierwszej i drugiej części autor omawia wyraźne zjawiska i procesy kształtujące kontekst społeczny, polityczny, a typowo technologiczny, w jakim rozwijają się obecnie media. Część trzecia została poświęcona badaniom nad korzystaniem z mediów i ich konsumpcją w nowym kontekście kulturowym i technologicznym. Część czwarta i piąta znamionuje funkcjonowanie organizacji nadawców publicznych w nowym krajobrazie technicznym i kulturowym. Autor omówił jeszcze kwestie regulacyjne, organizacyjno-prawne oraz mechanizmy finansowania nadawców publicznych. W ostatniej części zarysowuje osiągalne scenariusze przyszłości mediów publicznych. Książka Media publiczne w erze posttelewizyjnej przynosi odpowiedź na pytania: Jakie wyzwania techniczne i finansowe stoją przed sektorem publicznych mediów? Jak nadawcy publiczni dopasowują się do zmieniających się preferencji i zachowań odbiorców? Jakie są najkorzystniejsze praktyki dotyczące finansowania i zarządzania mediami publicznymi, zwłaszcza zmianą technologiczną? Jak media publiczne mogą zapewnić obiektywność, niezależność i mnogość danych w erze fake newsów i dezinformacji? Czy i jak mediom publicznym uda się zdobyć i utrzymać zaufanie społeczne? Jak sektor publicznych mediów może użyć nowe technologie do poprawy swej oferty, pozycji rynkowej i zwiększenia zasięgu?