Terapia zajęciowa dla osób w okresie późnej dorosłości. Stan aktualny i pożądane kierunki zmian

W książce przedstawiono problem aktywizacji osób starszych poprzez terapię zajęciową. Ze względu na znaczny potencjał, terapia zajęciowa stanowi wyjątkowo ważny komponent działań prewencyjnych i formę aktywizacji seniorów w starzejącym się społeczeństwie, co w wyniku czego uniemożliwia wykluczeniu społecznemu osób starszych.

Autorka koncentruje się na problemach teoretycznych i definicyjnych związanych z terapią zajęciową w Polsce oraz prezentuje sposoby jej prowadzenia na przykładzie poznańskich dziennych domów pomocy społecznej – przedstawiając konsekwencje przyjętych założeń teoretycznych.

Analizuje zagadnienie w porównaniu do innych krajów UE i USA, prezentuje różnice w podejściu do tej formy upraszczania, odmienne metody pracy oraz regulacje prawne, wpływające bezpośrednio na sposób prowadzenia tej formy terapii w Polsce.

W dwóch pierwszych rozdziałach omówiono problem starzenia się człowieka w ujęciu psychologicznym i społecznym, a także koncepcje teoretyczne i regulacje prawne związane z terapią zajęciową. Następnie przedstawiono hipotezy badawcze i metodykę pracy, analizę oferty innych niżeli terapia zajęciowa aktywności dla osób w okresie późnej dorosłości dostępnych na terenie Poznania oraz wyniki badań przeprowadzonych na grupie terapeutów zajęciowych i uczestników zajęć w dziennych domach pomocy społecznej.

Książkę kończy rozdział o konsekwencjach oryginalnego podejścia do terapii zajęciowej w Polsce i propozycje takich zmian, by była ona efektywniejsza i satysfakcjonująca dla uczestników.