Publikacja jest swoistą biografią księdza Emiliana Skrzecza, opisuje jego drogę życiową od kapłana i pedagoga w Pruszkowie w końcu lat trzydziestych, uczestnika tajnego nauczania, kapelana wojennego i skarbnika kręgu pruszkowskiego AK w czasie II wojny światowej, do proboszcza parafii w Ołtarzewie-Ożarowie. Książka stanowi na pewno pierwszą publikację poświęconą ks. Emilianowi Skrzeczowi, proponującą syntetyczne opracowanie chronologii wydarzeń z jego życia. Czytelnik wyszuka w niej szczegółowo opisane etapy życia, które wcześniej zostały jedynie krótko wspomniane. Publikacja wypełnia pokaźną lukę na rynku wydawniczym, dotyczącą historii i działalności Kościoła w Polsce, a zwłaszcza na Mazowszu, w okresie wojennym, powojennym oraz trudnych czasach PRL-u. Opracowanie znaczącą wartość reporterską, faktograficzną, fotograficzną i historyczną, co powoduje, iż staje się obowiązkową lekturą dla zainteresowanych losami księży, którzy mieli widoczny wpływ na dzieje Polski, dla działaczy patriotycznych w okupowanym kraju oraz dla pasjonatów dziejów Ożarowa Mazowieckiego, Mazowsza, Metropolii Warszawskiej i Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księży Pallotynów). Walory historyczne książki są wzbogacane różnorakością zamieszczonych w niej wspomnień i relacji rodziny, przyjaciół i osób związanych z jej Bohaterem. Najszczególniejszym atutem tej publikacji są wspomnienia rodziny ks. Emiliana Skrzecza, które pozwalają czytelnikowi poznać go z nowej, zapewne mało znanej strony. Autorka, będąc także związana rodzinnie z ks. Skrzeczem, nadaje tej publikacji szczególnie osobisty charakter, zachowując przy tym wierność faktograficznego i historycznego zapisu jego losów.