O społecznej roli zabytków przedhistorycznych: pokazać, by nauczyć

"Wystawienie winno być tak urządzone, by zainteresowało i zwróciło uwagę każdego zwiedzającego, a nie zmęczyło i nie pozostawiło błędnych i zgubnych dla samej nawet prahistorii wrażeń i przekonań. Najwięcej zainteresować, według mojego doświadczenia, mogą właśnie zagadnienia ogólne rozwoju kultury ludzkiej. Równocześnie będą one rozwijały umysłowość zwiedzających i wywołają pierwsze przeświadczenie o ważności tego rodzaju wystawy i samych zabytków. Na takim tle każdy wystawiony
zabytek zyska na wartości w oczach zwiedzających i w ten sposób prawie bezwiednie wyrobi się pewne przekonanie w umysłach zwiedzających i zrozumienie dla tych głównie pogardzanych „starych rupieci czy garnków". Wystawione na takim ogólnym tle zabytki, znajdowane w danej okolicy, zyskają w oczach zwiedzających i stracą charakter jedynie „pamiątek", do których należy odnosić się z pewnym sentymentem i o których mnóstwo osób „realnie myślących" wyraża się na ogół z przekąsem. Zasadą każdego muzeum winno być, żeby zwiedzający przychodzili nie tylko, żeby zobaczyć, lecz i nauczyć się".

Roman Jakimowicz

dobór tekstów Romana Jakimowicza poprzedza esej dra Wojciecha Brzezińskiego.