Słownik etymologiczno-motywacyjny słowiańskiej zoonimii ludowej jest pierwszym w historii językoznawstwa w miarę kompleksowym opracowaniem nazw własnych zwierząt domowych i udomowionych zwierząt dzikich występujących w środowiskach wiejskich na obszarze całej Słowiańszczyzny.
W swojej podstawowej części nazwy te kontynuują, co jest nad wyraz ważne, dziedzictwo zoonimiczne prasłowiańskie, zwłaszcza nazwy własne krów, wołów, owiec, psów i kur. Gromadzenie tworzyw do słownika trwało z niewielkimi przerwami ponad 30 lat.
W ogromnej większości są to nazwy własne zwierząt zebrane w latach 1970-2003 w poszczególnych wioskach słowiańskich (w licznie 357), reprezentowanych z reguły przez informatorów z pokolenia najstarszego, w badanej wsi urodzonych i typowo od wielu pokoleń w niej zamieszkałych.
zebrany materiał, liczący ponad 81 000 jednostek zoonimicznych, jest prawidłowo semantycznie umotywowany i stanowi ponadto jedno z podstawowych źródeł w badaniach nad etnogeneza Słowian. Słownik ma charakter etymologiczno-motywacyjny i obejmuje pięć tomów.
Zawarty jest w nim także materiał zoonimiczny z najróżniejszych publikacji i prac magisterskich. Do słownika załączono mapy zbadanych punktów i regionów.