Czy umysł można oderwać od ciała? Czy podejmując decyzje warto polegać na emocjach? Jak współpracują ze sobą „serce" i „rozum"?
Łącząc swoje bogate doświadczenie badacza mózgu z przenikliwością filozofa, Antonio Damasio wytyka Kartezjuszowi tytułowy błąd. Polega on na oddzielaniu umysłu od ciała, a na skutek czego także rozumu od emocji, i tego co w nas głównie ludzkie od tego co zwierzęce. Studiując przypadki pacjentów neurologicznych i opierając się na wynikach badań eksperymentalnych, przekonuje on, iż racjonalne decyzje to nie te kierowane jedynie „chłodną kalkulacją", lecz oparte na emocjach i uczuciach. Twierdząc, że choć bez mózgu nasze życie wewnętrzne byłoby niemożliwe, Damasio sprzeciwia się poglądowi, że umysł to po prostu kora mózgowa. Wskazuje, iż nasza psychika wyłania się w toku cielesnych interakcji ze środowiskiem przetwarzanych poprzez złożone obwody neuronalne.
W Błędzie Kartezjusza Damasio podważa sporo konwencjonalnych poglądów na umysł, poznanie i emocje, wskazując na siłę neuronauki w wyjaśnianiu natury ludzkiej. Jednocześnie w dostępny sposób prowokuje on do samodzielnego myślenia o myśleniu.