Projektowanie w środowisku zabytkowym

Treścią niniejszej publikacji objęto propedeutycznie problemy ochrony, adaptacji i modernizacji zabytków architektury, których znajomość jest – zdaniem autora – konieczna dla architektów przy projektowaniu w środowisku kulturowym, w partnerskim dialogu z konserwatorami zabytków, historykami sztuki, mykologami, konstruktorami i w zależności od potrzeb – innych branż.

Praca podzielona jest na cztery części: Część I: Ewolucja koncepcji ochrony zabytków w teorii i praktyce – obejmuje zarys zmieniających się z upływem czasu koncepcji ochrony i uwarunkowań kulturowych, społecznych i gospodarczo-politycznych tych zmian, które znalazły swoje odzwierciedlenie w międzynarodowych i krajowych dokumentach doktrynalnych.

Część II: Dziedzictwo architektoniczne, parametry i wartości zabytków – posiada: definicje dziedzictwa, zabytku i dóbr kultury współczesnej, rodzaje badań i źródeł wiedzy o zabytkach oraz opis cech obiektu niezbędnych do uznania go za zabytek i danych ilustrujących stan obiektu.

Przedstawione są rodzaje wartości zabytkowych, ich atrybutów i nośników, a także metoda wartościowania adresowana do warsztatu projektowego architekta. Przedmiotem części III: progresywnanie z zabytkami są cele i warianty ingerencji w zabytkowe struktury, ich interpretacje i definicje i ilustracje ingerencji: konserwacji, restauracji, restauracji w skali brył (uzupełnień parahistorycznych) i uzupełnień ahistorycznych zabytków (w tym – rozbudów) na przykładach polskich i zagranicznych.

Przykłady obiektów ilustrowane są w części „językiem architektonicznym" – rysunkami, co zezwala na graficzne uczytelnienie ich wyraźnych cech. Ważnym problemem progresywnania z zabytkami jest pogodzenie ochrony ich kulturowych wartości z dostępem osób niepełnosprawnych.

Część IV poświęcono zarządzaniu zasobami architektonicznego dziedzictwa na różnych stopniach decyzyjnych. Wobec wielu złożonych uwarunkowań pozakonserwatorskich sposób zarządzania współdecyduje o produktywności opieki i ochrony zabytków.