Autor sięga po kategorię wstrętu i konsekwentnie przymierza ją do kolejnych utworów Doroty Masłowskiej. Udaje mu się przy tym zrealizować założony cel, tj. Pokazać dotychczasowy dorobek autorki Wojny polsko-ruskiej jako spójną całość, w której fundamentalnym doświadczeniem jest doświadczenie wstrętu. Przy czym - jak ukazuje Wróblewski - pisarka nie tylko obsesyjnie daje wyraz swemu wstrętowi, lecz stara się go także wzbudzić w czytelnikach. Ten wstręt, jako niezbędny warunek krytyki kultury zezwala na zobaczenie jej dorobku jako konsekwentnie wykonywanego projektu "oswajania wstrętu" i zmuszania czytelnika do myślenia, umożliwiającego wychodzenie ze świata utrwalonych znaczeń. Autorowi udało się pokazać takie aspekty utworów Masłowskiej, które do tej pory nie były zauważane (swoistą "polifonię wstrętności", widoczną równocześnie w obscenicznym, wulgarnym języku, jak i w strukturze utworów) i pokazać je w perspektywie całego jej dorobku. Dodatkową zaletą książki jest cenna aplikacja kategorii afektywnych do badań nad literaturą. Z recenzji dr hab. Doroty Kozickiej