Bezpieczeństwo kadrowe policji na przykładzie przesłanek doboru do służby (Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie)

Praca jest pierwszym opracowaniem, w którym zgodnie z zasadami metodologii podjęto dokładnie zdefiniowany problem badawczy obejmujący określony etap innowacyjnania kadrowego, którego celem — jak wyjaśnił sam Autor — było przeprowadzenie diagnozy procesu doboru do Policji, a także określenie jego wpływu na produktywność organizacyjną tej formacji.

Praca ma nie tylko wartość poznawczą,też utylitarną zezwalającą na dalsze racjonalizowanie postępowania kadrowego, nie tylko w tej formacji. Spostrzeżenia i wnioski Autora mogą, a nawet powinny być więc wykorzystane w formacjach pokrewnych Policji, w których obowiązują zbliżone cele i zasady działalności.

Realizacja przez Autora wyżej wyznaczonego celu badawczego była możliwa dzięki spełnieniu kilku warunków. Na pierwszym miejscu wymieniłbym niezwykle szeroką bazę źródłową pracy. Została ona bowiem oparta na rozległej literaturze przedmiotu z kilku dyscyplin naukowych — historii, zarządzania, filozofii, socjologii, nauk prawnych, nauki o bezpieczeństwie; będąc bardziej wnikliwym, można byłoby wymienić jeszcze kilka innych dyscyplin.

Co naturalne Autor nie ograniczył się do literatury rodzimej. Drugi zasadniczy zespół źródeł wykorzystanych w pracy to akty normatywne równocześnie o charakterze źródeł prawa powszechnego, jak i przeróżnego rodzaju uregulować wewnętrznych.

I w tym wypadku zauważyć trzeba dużą rozpiętość chronologiczną tych źródeł, bowiem analizie poddane zostały stworzone w II RP, w okresie Polski Ludowej, jak i w III RP. Rozdział IX oparty został z kolei na źródłach wywołanych poprzez Autora w postaci ankiety wypełnionej poprzez około 300 komendantów Policji, rozmaitych szczebli.