Unikatowy zabytkowy sztylet daga kordzik króla artura (Denix)

DAGA KORDZIK SZTYLET KRÓLA ARTURA

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA przepiękna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

(4139-NQ)

cena nie mieści skrzyneczki.Aby ją zamówić starczy wysłać do nas maila w tej sprawie po dokonaniu zakupu.

Materiał:
stop cynku i aluminium, pochwa z tworzywa obitego materiałem skóropodobnym,
Replika nie jest naostrzona i nie nadaje się do ostrzenia.

Producent: Denix Hiszpania

długość 44cm
waga 0,9kg

Prezentowany model jest tylko wierną repliką oryginału. Sztylet nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia. Ostrze pokryte chromem.

Poniżej kilka danych technologicznych:

"Kordzik to biała, obosieczna broń paradna w postaci sztyletu. W Polsce aktualnie noszona do munduru galowego poprzez oficerów i chorążych marynarki wojennej i lotnictwa zawieszona na rapciach u lewego uda. Nadawany na dodatek przez PPZ "KADRA" jako Honorowy Kordzik Górniczy. Wywodzi się ze średniowiecznej broni białej, typu krótkiego mieczyka, który służył do dobijania rannych na polu bitewnym — mizerykordii (łac. Misereo - okazywać litość + łac. Cor - serce = łac. Misericordia czyli cios miłosierdzia w serce - stąd etymologia nazwy). W niektórych szkołach szermierczych, krótki mieczyk trzymany w drugiej ręce był wykorzystywany podczas fechtunku"1.

"Daga, deka – sztylet o długiej (40-60 cm), zwężającej się ku sztychowi głowni. Przede wszystkim stosowana jako broń dodatkowa (w drugiej ręce) wraz z mieczem, służyła do rozdzierania kolczugi przeciwnika lub zadawania ciosów w miejsca nie osłonięte zbroją. Broni tej używano w Europie Zachodniej od wczesnego przeciętniewiecza do XVII wieku, początkowo jako broń piechoty, później także przez jazdę. W Polsce niedużo modna"2.

"Król Artur, Arthmael, Św. Armel, Arthwys (482, Boverton w Glamorganie - 562, St. Armel des Boschaux w Bretanii) - król Morgannwgu i Gwentu, władca Brytów, wódz celtycki. Artur był synem Meuriga i Onbrawsty, córki króla Goare i Ergingu. Potomek cesarza rzymskiego Magnusa Maksymusa. Koronowany w Caer Vudei w 497 r. Poprzez Św. Dyfriga. W 537 następuje przewrót w państwie. W bitwie pod Camlanem Artur zostaje ciężko ranny. Zostaje przewieziony na wyspę Ynys Afallach (aktualnie Bardsey Island), gdzie z trudem wraca do zdrowia. Zrzeka się wtedy korony na rzecz syna. Po upadku Artura w 537 spora konfederacja księstw brytyjskich, tak efektywnie powstrzymująca inwazję Saksonów, rozpada się. W 530 po śmierci ojca Ginewry, hrabiego Gwythyra, przejmuje księstwo Leon w Armoryce.

W tekstach pisanych Artur pojawia się po raz pierwszy w Historia Britonum kronikarza Nenniusa z IX w.

Król Artur jako legendarny władca
Według legend arturiańskich syn Igerny i jej drugiego męża Uthera Pendragona, jednak w rzeczywistości był synem Meuriga, króla Morgannwgu i Gwentu, a także Onbrawsty. Przyrodni brat Anny-Morgause, Elaine z Garlot i Morgan le Fay. Urodzony w Glamorgan, według najnowszych odkryć, dnia nowego roku, z czego można wnioskować, że był to 7 stycznia 482 roku. Został królem po wyjęciu wbitego w kamień i kowadło Miecza z Kamienia, niestety podczas pewnej bitwy miecz uległ złamaniu, więc Artur otrzymał od Nimue, Pani Jeziora miecz Caliburn. Ten po śmierci Artura z rąk popleczników Medrauta zawędrował z nim na Avalon, by tam czekać na powrót do świata żywych i walczyć za dobro, prawość i braterstwo, a typowo miłość. Caliburn jednakże, ma w trakcie obfitego przelewu krwi celtyckiej powrócić na świat i pojawić się na miejscu Miecza z Kamienia, prawdopodobnie w Stonehenge. Za radą czarownika Merlina założył rycerskie Bractwo okrągłego Stołu, posiadające walczyć ze złem, któremu przewodził Morgan Mmynvawr. Artur w wieku 13 lat ożenił się z Ginewrą. Został koronowany w wieku lat 15. Zbudował najpotężniejszy zamek Camelot, nie jak dotąd sądzono w Kornwalii, ale na Półwyspie Lleyn, skąd w mgliste wieczory widział Avalon, aktualnie wyspę Bardsay. Jak głoszą najnowsze odkrycia brytyjskich naukowców,[niezbędne źródło] Artur odchodząc z tego świata, na słowa My King, don't die, We need you, Your country needs you. You are the king of England. Odpowiedział I'm not a king of the country, I am the king of the people, tzn. Mówi on, że nie jest królem państwa, ale ludzi. Można przypuszczać, że był to sygnał docenienia ludu jako siły i władzy. Co ważne, w chwili śmierci Artura jego korona zapaliła się 'świętym, nieprzeniknionym żarem', co później chrześcijanie mogli uznać za znak jego świętości. Legenda o Królu Arturze i Rycerzach okrągłego Stołu jest jednym z najpowszechniejszych mitów kultury europejskiej. Król Artur miał być niezwykle sprawiedliwym władcą, który wprowadził prawo w Brytanii, jak kraj długi i obszerny. Jego rycerze mieli poszukiwać świętego Graala. Graal mógł zostać znaleziony tylko przez najmocniej prawego spomiędzy ludzi. Po pojawieniu się kielicha na zamku Camelot zorganizowano wyprawę poszukiwawczą, zakończoną sukcesem za sprawą Galahada. Później, po przybyciu Morgan Mmynvawr, będącego, wg najistotniej znanej wersji legendy, nieślubnym synem Artura i jego przyrodniej siostry Anny-Morgause (znanej także w innych wersjach jako Morgan le Fay), jak także na skutek romansu Gwenhwyfary (Ginewry) z rycerzem Llwach Wyddel (Sir Lancelot) nadszedł koniec okrągłego Stołu. Wieści o przewrocie momentalnie docierają do króla aktualnie walczącego w Irlandii z Llwachem Wyddelem, a ten z resztkami sił stacza bitwę pod Cadgamlan (rzeż), potem nazwa przekształcona w Camlan. Król Artur po ranach odniesionych w walce z Medrautem, który zorganizował przewrót i za co zapłacił życiem, został zabrany łodzią przewoźnika Barinthusa do Avalonu, by tam leczyć się i czekać na czas swego powrotu. Po bitwie zrzekł się korony na rzecz syna Cadwy'ego, co spowodowało upadek konfederacji księstw brytyjskich. Artur umiera w 562 roku w St. Armel des Boschaux, gdzie zostaje pochowany w kamiennym sarkofagu. Zaraz po śmierci Artura Merlin udał się na wyspę Bardsey (Ynys Afallach) w towarzystwie dziewięciu bardów, zabierając ze sobą trzynaście skarbów Brytanii. Zamieszkał on podobno w szklanym zamku, gdzie czeka uśpiony na powrót Artura, możliwe, iż Artura II. Z przekazów jednego z przewoźników wiemy, iż Artur II może nie być Walijczykiem. Zamek w którym Merlin spoczął to Caer Wydr (szklany zamek), co wydaje się rzeczywiste, bo prawdopodobnie w V wieku Walijczycy znali już sposoby wyrobu szkła. W roli sprostowania Avalon, znaczy nic innego jak Jabłkowy Sad, co może wydać się dziwne wiedząc, iż na zachodnim wybrzeżu szerokiej Brytanii, wieją potężne wiatry, lecz stąd nasz szklany zamek, który mógł się okazać szklarnią. Warto także przypomnieć, iż jabłoń i wśród Celtów i Rzymian była święta a jej ścięcie wiązało się ze śmiercią. Już sam ten fakt nadaje tej wyspie świętości"3.

1-Kordzik [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-07-30 06:56Z [dostęp: 2008-09-9 11:39Z]. Przystępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kordzik&oldid=13511393

2-Daga [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-12-8 16:42Z [dostęp: 2008-09-9 11:48Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daga&oldid=10535938

3-http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kr%C3%B3l_Artur&oldid=15525928