Inicjacja mantrą Narasinhy i jej adoracja w tradycji pańćaratry- bezpłatny odbiór zamówień w Krakowie (płatność gotówką lub kartą)

Książka dr Ewy Dębickiej-Borek (…) wpisuje się w kierunek badań nad wciąż niewystarczająco poznanymi wczesnymi wisznuickimi tradycjami tantrycznymi. Jest cennym, starannym a miejscami wręcz drobiazgowym studium – typowo filologicznym, historyczno-literackim, jednak z elementami pracy o charakterze interdyscyplinarnym – nad zagadnieniami, które nadal nie posiadają pełnej reprezentacji w literaturze przedmiotu (…). Wychodząc od ogólnej charakterystyki hinduistycznych tradycji tantrycznych, Autorka przechodzi do analizy zagadnienia inicjacji mantrą Narasinhy (narasi?hadik?a) i następującej po niej adoracji mantry poprzez inicjowanego nią adepta. Te dwa części stanowią oryginalną praktykę zwaną „Ceremonią [mantry] Narasinhy w aspekcie wibhawa” (vaibhaviyanarasi?hakalpa). Autorka ukazuje główne zagadnienia swej pracy na podstawie ważnych dla tradycji pańćaratry tekstów sanskryckich (zwykle Satwatasanhita, Iśwarasanhita, Narasinhakalpa). Nadrzędnym celem badawczym Autorki jest wykazanie niespójności w opisie ceremonii w obrębie Satwatasanhity (SatS), jednego z najstarszych i najszczególniej autorytatywnych tekstów szkoły pańćaratry (ok. IX w.). Za nielogiczny uznaje Autorka związek pomiędzy możliwością zyskania magicznych mocy przez inicjowanego adepta w wyniku adoracji mantry Narasinhy (SatS 17) a jej zapowiedzianą w poprzednim rozdziale funkcją praktyki oczyszczająco-wprowadzającej do tradycji. Niespójność ta może według Autorki wskazywać na powtórną redakcję tekstu (…). Z recenzji dr. Hab. Przemysława Szczurka, prof. UWr Dr Ewa Dębicka-Borek pracuje w Zakładzie Języków i Kultur Indii i Azji Południowej Instytutu Orientalistyki UJ. Zajmuje się religijną literaturą sanskrycką, na ogół literaturą wisznuickiej pańćaratry. Wśród jej zainteresowań są także kwestie dotyczące literackich strategii budowania autorytetu miejsc świętych i dynamiki spotkań tradycji bramińskich z kultami lokalnymi.