„Rozdział III (podobnie jak poprzednie dwa) nadzwyczajnie spełnia rolę ram teoretycznych (dodajmy, twórczo wypracowanych), które kierunkują analizę zaimków włoskich i francuskich w praktyce pragmasemantycznej. (…) mocne strony pracy to rygoryzm w przekazywaniu myśli i w konstrukcji pracy, nadzwyczajne opanowanie warsztatu językoznawcy, oryginalność stawianych tez, perfekcyjne posługiwanie się językiem włoskim i metajęzykiem dyscypliny, swobodne i kompetentne korzystanie z korpusów językowych, kompletność i szczegółowość w ujęciu tematu (…)” Prof. Dr hab. Roman Sosnowski, Uniwersytet Jagielloński