W prezentowanej książce autor analizuje wybrane uwarunkowania, jakim we współczesnej kulturze zachodniej podlega kształcenie, a także zwraca uwagę na niektóre pedagogiczne implikacje idei stwarzających fundament dzisiejszej kultury europejskiej.
Wykazuje, jak pozornie odległe od siebie aspekty naszej rzeczywistości warunkowane są przez dominujące aktualnie wizje: człowieczeństwa, etyki i polityki. Odwołując się do koncepcji wychowania rozumianego jako ludzka intensywność urzeczywistniająca swą istotę typowo poprzez kształcenie, autor stara się odpowiedzieć na pytanie: czy dominujący we współczesnej myśli zachodniej sposób opisu i uzasadniania fundamentalnych pojęć, takich jak istota człowieczeństwa, etyka, państwo, prawo, nie czyni sensowności kształcenia co najmniej trudną, a być może niemożliwą do teoretycznego uzasadnienia?